In februari 2022 verscheen mijn debuutroman ‘De Moeders van Mahipar’ bij  Meridiaan Uitgevers.

In mijn roman (niet autobiografisch) vertel ik het verhaal van een familie die uit elkaar gerukt wordt door de oorlog en waarvan de leden verspreid over de wereld ieder een eigen lot tegemoet gaan. De hoofdpersonages komen in Nederland terecht en het verhaal gaat eigenlijk over de ontmoeting tussen verschillende mensen met verschillende achtergronden.

Ik geloof in de kracht van verhalen, fictie en literatuur. Literatuur zorgt voor verbinding tussen de mensen, door alle grenzen heen. Literatuur brengt de mens, die soms heel ver van ons af staat, dichterbij. We zijn dan geen toeschouwers meer die naar een tafereel kijken, maar voelen empathie met de ander die (ogenschijnlijk) niet veel op ons lijkt. Dat is iets wat actualiteit en nieuwsberichten over de waan van alledag niet teweeg kunnen brengen. Ik ben van mening dat literatuur ons mens houdt, net als — of zelfs meer dan– andere vormen van de schone kunsten.

Met deze roman heb ik geprobeerd om o.a. mensen uit Afghanistan, mijn land van herkomst, een gezicht te geven, met alle menselijke nuances dat het verdient. En dat in een verhaal over liefde, vriendschap, verraad, mededogen, geweld en ten slotte over de zoektocht naar een bewoonbaar thuis.